خاطره ای از اردوگاه شهید درویشی و بازسازی آن توسط شهید سید میلاد مصطفوی و دوستانش به قلم دوست شهید
اردوگاه شهید درویشی یکی از اردوگاه های متروکی بود که در نزدیکی شوش قرار داشت.
سیدمیلاد با جمعی از دوستان همت کردند و اون اردوگاه را بازسازی کردند.
علاقه بسیار زیادی هم به شهید درویشی داشت همیشه می گفت شهید درویشی خیلی غریبه باید نامش رو زنده کنیم حتی بارها شده بود بچه ها رو می برد می رفت منزل شهید درویشی به مادرش سر می زد چندبار هم براش یادواره ی کوچکی برگزار کرد.
سید میلاد هرسال ۱۰الی ۱۵ نفر از بچه ها رو جمع می کرد و می برد تو اردوگاه تا فضارو برای اسکان زائرین آماده کنند.
سعی می کرد بچه هایی رو اونجا ببره که خیلی تو جو شهدا و…نبودند ،بارها شاهد بودم که بچه ها چقدر اونجا متحول می شدند.?
خیلی دنبال جذب بود می گفت ما نباید بی تفاوت باشیم فقط خودمون بیاییم مسجد و بریم ، نه!
باید مسجد رفتنمون خروجی داشته باشه دست چند نفر رو هم بگیریم بکشیم شون مسجد،
افراد بی نمازی رو دیده بودم که سید میلاد می برد تو یه محله دیگه مسجدی شون می کرد که اهل مسجد هیچ شناختی نسبت به اون طرف نداشتند.